yazmayayım dedim ama baktım geceyle boğuşuyorum,o zaman durmamın bir anlamı yoktu,çünkü yine kafamda dönenlerle,içimi herşey beni mahvedecekti,haykırmak istiyorum o adama;hayal nedir bilir misin,peşinden sonuna kadar gitmek isteyip de gidememek,senin açından hiçbir engelin olmaması fakat çevrendekiler yüzünden değiştirdiğin planlar,evet belki bunu sen de yaptın ama ne kadar mutsuz oldun değil mi?öyleyse neden benim söyleyeceğim şeylerden korkuyorsun,senin gibi biri daha mı yetişsin istiyorsun.ben de korkuyorum seninle paylaşmaktan düşüncelerimi.ne olacak böyle bilmiyorum gittiği yere kadar gitsin bakalım.
peki ya olmazsa o zaman n'aparım?bu defa olacak,yoksa n'olur inan kestiremiyorum.
neden karın tokluğuna yaşayamıyoruz,neden böyle oluyor?bunlara girersek çıkamayacağımı biliyorum,iyi şeyler düşünmeliyim,ama yazılar,şiirler,şarkılar umutlu olamadılar ki hiçbir zaman,hep isyan vardı hepsinde tıpkı benim gibi..küçük bir çocukken de,cahil bir genç kızken de,olgunlaşmaya yüz tutmuşken de ya da işte şimdi hangi gruba giriyorsam bunda da.
yıldız kayıp uzaklaşıyor,küçülüyor,gece de bitiyor..camın kenarından görünen kocaman bir yıldız var,hepsinden parlak.şu an düşündüm neden onunla konuştum neden en gösterişlisiyle niye az parlayan birtanesiyle değil de en gösterişlisiyle,bu işte sadece bundan ibaretiz!ona dedim ki kaç kişi sana bakıp efkar yapıyordur acaba.
kulağımda da radyodan iğrenç şarkılar geliyor,değiştirmeye mealim yok.
nereye gider sonum diye sorarken,nereden geldiğimi biliyor muyum da sonum nereye gider diye soruyorum.
aslında bilmediğin,belki benim de bilmediğim birsürü şey var,elbet yazılacaktır birgün...
arkadan çalan iğrenç bir pop şarkısının verdiği mide bulantısıyla hoşçakal.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder