suç

söylenebilecek milyon tane cümle var aslında ama hepsi yutulup gider mi arkadaş?gidiyor işte.her şeye söylenebilecek cümle var,herkese..
aşklarım var,küskünlüklerim var,içilmemiş şaraplarım,sigaralarım,okunmamış kitaplarım,izlenmemiş filmlerim,oynayamadığım masallarım var.hepsine geç kaldım.atamadığım gözyaşlarım,kahkahalarım var,yıkılmadığım her depremimde çatlaklarım var,konuşamadığım arkadaşlarım var,söylenmemiş sözlerim var o'na,özlemlerim var,gidemediğim,gidemeyeceğim yollarım var.
yazamam ki artık,suç bu,düşünmek suç,söylemek suç,insanlar bile yanlış ama,insanlar yanlış,neden insanlar yanlışken onu yok ettim,merak suç,kıskançlık suç,kahkahaları suç,bela okumak istediğim şeyler çok,suç,hiç,kavga,suskunluk,içine atma,dışına vurma,ilaçlar,şarkılar suç,acı,yazılar suç,hata,cümleler hata,bakışlar suç,ayakta durmak suç,duramamak da suç,kızmak suç,sevmek de,nefret etmek de,hissetmemek doğru hissizlik,nasıl olur bu?nasıl olur anlayamıyorum,yüzeysel hissiyatlarla mı dolayım ben de,derin mi olmayayım,kırılgan olmamak için mi?suç mu?

herhangi biri

bazen kendimi çok yalnız hissediyorum sevgilim.."herkes gibi" diye başlayıp olumsuz bir cümleyle devam eden şu şeyler var ya.olamadım işte "herkes gibi".senin de dediğin gibi akışına bırakamadım,mutsuz olmak için sebepler aradım belki de.boğazımda takılı kalmış cümleleri,söyleme zamanım her geldiğinde ve her defasında söyleyemeyişimde saklı sıkıntım,hüznüm.sana olan sevgimden de korktum hep.olmazdı ki böyle sevgi.sevgine ısrarla inanırken ama sana güvenmezken olmazdı.ben her seni düşünürken,başka bir diyarda kaybolduğumu hissettikten sonra kendime geldiğimde,gerçek dünyaya döndüğümde bigün muhakkak biteceğine inandırdım kendimi.hep en kötüsünü düşündüm.önce kendi hayatımı kurmam gerekliydi ama sonra tekrar seninle bi hayat kurdum.güzel,bembeyaz,huzurlu,ama sonra yine gerçek hayat."önce kendi hayatımı kurmam gerekliydi"çünkü bana bunu öğrettiler.yaşamak istediğim dünyayla,gerçek düny arasında sürekli gidip geldim.hayal dünyasında sen iyiydin.herkesten iyi.güvenilir.yalnızca ikimiz vardık orada.omzuna yaslandığım zaman herşey tamamdı sanki.ama birde gerçek dünya vardı,bana kimseye güvenmemeyi öğreten.doğrularımda,yanlışlarımda,günahlarımda,sevaplarımda yalnız kaldığımı öğreten.bir bakışla,bir hareketle tüm huzurumu kaçıran "gerçek hayat"..
bazen beni bu vesveselerden tamamen çekip çıkaracağını düşünmüyor değilim sevgilim.ama ben o hayal dünyasında yaşamayı hakedecek kadar iyi biri de değilim belki..ve belki de insanlardan korktuğumu bilen,benim güçsüz yanımı bilen tek insan sensin.çünkü ben "güçlü"ydüm "herkes"e göre.
ve sana şunu söylemeliyim ki,o kadar da elle tutulur,gözle görülür somut sorunlar değildir insanı yıldıran..
ya da başka bir belki de,benim kendimle alıp veremediğim vardır şu dünyada.kendime neden yaptığımı bilmediğim birsürü şey.beni gerçekten anlayabilir misin sevgilim?belki de saçmalıyorumdur,belki de öyle değildir.ama açık seçik anladığım ve enteresan gelen iki kelime var;seni seviyorum.
ve sonra açık seçik olan bi şey daha var ki sen dünyadaki en kötü insansın.

ihtiyacım var

canımı acıtma artık,gülümsemeye ihtiyacım var,arkama dönüp baktığımda gülümsemeye,o hani arada kalmışlığın verdiği içindeki o garip bi yerdeki sızı var ya işte ona dokundurma sözlerini,bakışlarını.o sızı olmadan gülümsemeye çok ihtiyacım var,herhangi bi kelimede,bi şarkıda,saçma salak bi eşyada sızı olmasın içimde artık.yoksun sen olmayacaksın,ben mutluyum.ama senin "olmamana" da ihtiyacım var.belki de sadece buna ihtiyacım var.

yağmur yağdı

toprak kokusunu çektim içime.tabii yağmur,ıslak yol,yalnız başına yürümek,toprak kokusu ile ilgili yazı yazmak demekti.sonra kapıya yaklaşmadan az önce kamyon kasasında kemik parçaları vardı,yığınla.onları gördüm,görmeden önce kokusunu duydum.ruh halimi pek de etkilemedi sadece düşünüyordum.kulağımda müzik yoktu.ama ben sibylle baier çalıyormuş gibi davrandım.ama bu geçici bir süreçti.bir süre sonra yine hiçbir şey midemi bulandırmayacaktı.insanlardan korkmayacaktım.belki biraz kilo bile alacaktım.gözlerim parlak bakacaktı.ama ben istediğim için değil hayat getirecekti.çünkü duygular kontrol edilemezdi.ben istemiyordum ya böyle olmayı.sonra biraz jehan barbur dinledim.keşke sigarayı azaltabilseydim.bağımlılığın çok kötü olduğunu düşündüm.kaç sonbahar böyle geçecekti.geçirecek kaç sonbaharım vardı ki.hepsinden sonra biraz da annemi düşündüm.böyle bir bağ olmasına gerek yoktu aramda aslında çoğu zaman canımı acıtıyordu yokluğu.bir de eski sevgilim canımı acıtıyordu ama o sadece sigara gibi bir bağımlılıktı hatta sigara gibi dert alıp götürmüyordu bile.işte bunları düşünmüştüm.kapıya vardığımda hepsi bitmişti.insanlara selam verdim.

işte ben de geçenlerde..

konu bularak yazma işini falan bıraktım,aslına bakarsan ben yazma işini bıraktım,küçülmelerim gitgide büyüyor,bir de o tiksindiğim kasvet duygusunu bir türlü bırakamıyorum.aslında buraya artık niye yazdığımı bilmiyorum gerçekten,bi anımdan ders çıkaramıyorum artık,günlük gibi de kullanmıyorum,süslü cümlelerimi de bıraktım,eski ben'i arada yakalayabiliyorum artık.artık artık artık..artıklarla doluyum.şirin süs bebeklerinden de olmak istemiyorum,aykırı melankolik sivri biri de olmak istemiyorum,yerimi belirleyemiyorum.doğrularımı şekillendiremiyorum,en korkuncu da özgürlüğümü elimde tutabilecek kadar cesurluğum kalmadı "artık"

amaaan!

artık yalnızsın mesela.daha sevimli bi hayat sürmeye çalışıyorsun mesela.çünkü kıvrılıp kalmışsın birinin kanatları altında,anlayamayın birbirinzi n'olmuş?başka bir adam döndürdü mü başını bu kadar,içindeki seni gördü mü?sadece korkuyorum,gözlerim eskisi gibi parlak değil,melankolik de değil,ben artık buğulu bi hayat demek istemiyorum kaçıyorum bu tür dibevurmalardan,sadece sağlıksız bakıyorum,net olarak böyle,tam evet toparlanıcam diyorum mesela olmuyor abi!çirkinliğimiz de hastalığımız.sigara da alkol de,bunu istemiyorum ya aynı kelimeleri de istemiyorum ama arınmış bir hayat demek lazım geliyor bu durumda.şöyle dinginlik,en başında bana Bolu lazım be.aitlik hissim oldu artık benim,kafa dinlediğim,yeşillik,az insan,sevgili,huzur,sen...

oruç aruoba

ozledigin, gidip goremedigindir;
ama, gidip gormek istedigin

ozlem, gidip gorememendir; ama
gidip gormek istemen

ozledigin, gidip gormek istedigin-
ama gidip goremedigin

ozlem, gidip gormek istemen-
ama, gidememen, gorememen;
gene de, istemen
.

bırakma beni diyebileceğim birinin çıkmış olmasına üzülüyorum şu sıra.kötü şey.

en başından itibaren düşünmeye başlıyorsun,işe ilk yazından bu güne kadar yazdıklarını okuyarak giriyorsun,parça parça kaybettiklerini görüyorsun,"his"sizlik.
tam manasıyla bunu(hissizlik okuyorsun,yeni şarkılar keşfedemiyorsun,dinlediklerinle de yetinemiyorsun,cümleler de kuramıyorsun ne içini cız ettiren,ne heycan veren,ne de huzur.birşeyler birşeylerin üzerine geliyor,küçülüyorsun,azaltıyorsun,kitapları,dergileri,filmleri,iki kişilik hayatlara giriyorsan beynini küçültüyorsun.parça parça ilgilerini bırakıp bi odak seçmek zorunda kalıyorsun,böyle lan!boktan ilişki yaşamicaksan,(hadi gece sevişelim gündüz suskun takılalım.hayatlarımıza bakalım gibi)yani demek istiyorum ki önemli bişeylerini paylaşarak ilişki yaşıyosan,beyninin büyük bikısmı sevgiliye odaklanıyorsa,beynini küçültürsün,böyledir bu,sonra bi hassktir çekip noluya lan dersin?baya kızdığın,kıskandığın adama ve senin bu pembe rüyalı haline bakıp bi yüz buruştuyorsun,bırakmalı mısın?hayır!seviyosun da!laanet!
işte yazılar boyu ya da bilmemneler boyu kendimi mahkum ettiğim yalnızlığın kokusu yine geliyor.dedim ya.çekip gitmelerin kadınıyım ben,biraz daha hissizleşirsem evlenirim bile.
anlıyo musun beni okuyan?
hoşçakal.
not:belki de bi gün ağzım kulaklarımda taksimde yanımda o adamla yürüyor olacağım,haftalarımı onunla geçireceğim.sonra bi gece yine yalnız kalacağım,sonra yine.
anlıyo musun beni okuyan?

hayat büyüyor,biz de büyüyoruz.kimse beni anlamasın,tahammül de edemiyorum zaten.

ı need these covers.

küçük köşe yazısı tarzında ilginç tespitlerle yazılar yazamadım hiçbirzaman,benim hayatımda bi ağırlık var.ne olduğunu bilmiyorum ama,yavaş,sakin,biraz eğlenceli,ama huzur kelimesinin çok kullanıldığı durumlar,aşırı duygusuzlukla,ruhunu kaybetmemek arasında kalmışlık.
romantizme aşırı alerjik bakarım mesela bana göre değil.ama bana hassas davranılmasını isterim,herşey geyik olmamalı,hep insanlardan uzaklaşmalıyım,hep ama,hep kendimi yalnızlaştırmalıyım.bu 'benim' çünkü,insanlarla vakit geçirmeliyim ama yalnızlık hep olmalı,ortak ikili hayallere gelemiyorum,boğuluyorum.ondandır ki bitiririm gider arkadaşlıklarımı.tabi istisnai bitirdiğim arkadaşlıklarımda var.terbiye sınırını aşan hareketlerini kaldıramadığım ama kimseye de söyleyemediğimde tek kelime etmeden çekilirim,tam çok mu mükemmeliyetçiyim derken bu insan terbiyesiz olduğunu türlü yollarla kanıtlarsa pişman da olmam arkadaş!
al götür beni sevgilim buralardan.uzaklara,çok uzaklara...yalnız ikimiz kalsak sıkılmam diyorum ya ondan diyorum işte.biz seninle herşeyi tertemiz yaşıyoruz.özlem acıtan bi duyguymuş hırçınlaştıran huysuzlaştıran,sigara dumanına boğan bi duyguymuş,kalabalıklardan beter.