13 Şub 2014

"Şimdiki zaman"lı bencil bir anı

    Bir vagonda tek başıma yolculuk yapıyorum.Kalem ve defteri elime alabilmek için tam bir saat harcıyorum.Olsun.Çünkü inip binen insanları gözlemlemişim.hayat nasılsa bir şekilde akıp gidecek,bir anında olmamayı göze alabilirim,beynimden hikayeler yaratmayı bırakıp,yazmaya karar veriyorum.
   “Bu güzel bir duygu.” dediğimde,fazla;”kötü” dediğimde,yalan;”hissiz” dediğimde,samimiyetsiz olacağından ruh halime tanımlamalar getirme işini o an bırakıyorum,yolculuk bitiyor.
    Bir yere girip oturuyorum.”Ben yalnız bir kadınım.Şarabı çok severim.Biraz müzik ve fazlaca sigara.Ama şarabı gerçekten severim.Bence şarap iki kişilik değil tek kişiliktir”.notunu iliştiriyorum bir kenara.
    “Kötü  insan olma”  kıstaslarımın evrensel olduğunu düşünüyorum.”Dünya kötü insan kaynıyordu.Uzaktan seyrettim.Ben de kötü biri olabilirdim,ama bir kenarda sessizce içkimi içtiğim için kimse anlayamazdı.”da ilişiyor bir kenara.
   ”Sonra konuşmamak da evrenseldir. “ diye zırvalamaya devam ediyorum.
   Yine aşık olmak istemeyip ama yine de yalnızlığıma lanet ediyorum.
   Huzurla konuşuyorum.Uzağız birbirimize.öyle diyor.”Birbirimizin olamayacağız.Senin içinde bir yerde o korkak kuş hep kalacak.Bazen korku,bazen heyecan verecek ama olacak”diyor.”Çünkü o yoksa sen enkazsın.Bulamayacaksın iyiyi,güzeli,kötüyü,çirkini.Çünkü o yoksa enkazsın” diye yineliyor.”tadını alamayacaksın o yoksa hiç bir şeyin.hep eksik kalacaksın.” Daha sürdürecekti sanırım ama susturuyorum.Dışarı çıkıyorum.
  “Akşam saatleri olduğu için her yer kapalı.kapalı dükkanların olduğu sokaklarda alabildiğine yürüyorum.Bazen sadece binalar arasından geçiyorum.Bir balkonda yorgan asılı.dikkatimi çekiyor.Niye çekiyor bilmiyorum.Trende karşımda oturan 5-6 yaşlarındaki leh kız aklıma geliyor.Konuşmadan nasıl anlaşırız çaresizliğiyle baktığım gözlerinden aldığım 5 yaştan daha olgun olan gülümsemesinin herşeyi nasıl güzelleştirdiğini düşünüyorum.Kadın balkondaki yorganı topluyor.biraz karnım acıkıyor.ama bu anı da bozmak istemiyorum.”kimse yanıma gelmeden sonsuza dek bu bankta,hayatımı düşleyebilirim”diye düşünüyorum.”
  Bir bankta defterime bunları yazıyorum.Ve hikaye bitiyor.