5 Ağu 2011
işte ben de geçenlerde..
konu bularak yazma işini falan bıraktım,aslına bakarsan ben yazma işini bıraktım,küçülmelerim gitgide büyüyor,bir de o tiksindiğim kasvet duygusunu bir türlü bırakamıyorum.aslında buraya artık niye yazdığımı bilmiyorum gerçekten,bi anımdan ders çıkaramıyorum artık,günlük gibi de kullanmıyorum,süslü cümlelerimi de bıraktım,eski ben'i arada yakalayabiliyorum artık.artık artık artık..artıklarla doluyum.şirin süs bebeklerinden de olmak istemiyorum,aykırı melankolik sivri biri de olmak istemiyorum,yerimi belirleyemiyorum.doğrularımı şekillendiremiyorum,en korkuncu da özgürlüğümü elimde tutabilecek kadar cesurluğum kalmadı "artık"
Kaydol:
Kayıt Yorumları
(
Atom
)
içinizde, bir ateş çukurunun kıyısında
YanıtlaSilyayılmış yatan, iri mi iri, besili mi besili
ve yüzü tıpatıp size benzeyen
isli duman rengi bir kedi, bu melankoli.
kendinize, öteki insanlara, hayata dair
ot gibi dayanıksız fikirlerinizi,
duygularınızı vesair, daha doğar doğmaz
havada kapıp yutarken azgın alevler,
kuyruğunu sallayıp duruyor, bu sizin kedi,
zevkten dört köşe,
öyle ıslık çalarak
parmağında zincir sallıyormuş gibi.
Cahit Koytak
ne güzel bir şiir yazmıştınız bir zamanlar buraya.açıp açıp okurdum
YanıtlaSil