...bir korkuluktum ben..o da bir karga..konuşan bir korkuluktum,o da soran ve dinleyen.
sonra kaçışan kargalardan biri olurdu o.görevim kaçırmakmış gibi..
hep tıkanırdı bu tür benzetmeler,hikayenin sonuna yaklaştığımdan mıdır,bilinmez...
...Ve kahve ve sigarayı severdik."Biz"den kasıt iki kişilik değil..asla biz olmayı beceremedim.o da doğru değildi çünkü..
işte "son"a yaklaşmaktan kasıt buradaydı.yazılar yazılmıyor,düşünmek suçtu içten içe "o"nu.artık sona yaklaşmıştı hikayeler.sana mı yaklaşmıştı?ah!hayır! sona işte!
Ve güzel günlerin beklediğine inanmak istiyordum.mutlu olacağıma inanmak da..yanlışlıklar vardı evet.ama bu hale gelmeme sebep ben'dim!çekileceğim.bekleyeceğim.
yerimi biliyorum,yanlış yerde olduğumu da.
Ve yalnızlığımla bu kadar uğraşmayan insanların arasında olmak istiyorum artık.
biterken de;
artık bugün kesin olarak ileriye baktığımı gördüm.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder