sadece 15 dakika gözlerimde biriken hüznü bırakabilirdim.sonra tekrar eğlenmeye devam etmeliydim.her defasında kimsenin hayatına grilikler yükleyemezdim.
mutluluk anlık,hüzünler kalıcı olurmuş.birden kahkahayla gülerken içini acıtan şeyler aklına gelirse o zaman kalıcı olduğunu anlarmışsın.hüzünlüyken eğlenceli şarkılar dinleyemediğin gibi,mutlu anlarını tepiştirmezsin ki hüznün içine.mutluluğun içine birşey karışmıştır muhakkak.
pislik fazla.yalnızlık daha da fazla.istanbul'un kalabalığı bile yok edemez bunu.mahkum olduğum şey değişmeden sürecek olan hayatım,bana yine yazdırıyor.eğlenmek.heyecanlı,a bu ne bunalım artık!, dediğim anları hep sayarak hatırlayabilmişimir.belki ben mahkum etmiştim kendimi,belki de başından beri mahkumdum
